کد مطلب:211534 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:121
دزدی و صدقه دادن
امام صادق (ع) درباره احتراز از عجب و كبر و مخصوصا تفسیر به رأی نمودن آیات قرآن یك تمثیلی آورده كه برای خودش اتفاق افتاده است.
فرمود روزی به یكی از همین رهبران طریقت ضاله برخوردم كه آیات قرآن را به رأی خود تفسیر می كرد دیدم مردمی بسیار اطراف او حلقه زده اند من هم گوشه ی ایستادم چون سخنان او تمام شد مردم رفتند او هم رفت عقب او رفتم دیدم به دكان خبازی رسید و آن مرد خباز را فریب داد و غافل نمود و دو قرص نان از او ربود و دزدید زیر عبا گرفت و حركت كرد من سخت تعجب كردم این مرد و این سابقه زعامت و فقاهت و این عمل گفتم شاید با هم معامله ای دارند كه در آن حساب روزی دو نان می گیرد گذشت همراه او رفتم دیدم به دكان انارفروشی رسید باز صاحب انار را غافل نمود و دو دانه انار دزدید و زیر عبا گرفت و رفت بر شگفتی من افزود این چه عمل است همراه او رفتم باز هم حمل به سابقه معامله آنها نمودم تا دیدم به مریضی رسید آن دو نان و دو دانه انار را نزد مریض گذاشت و رفت و در یك بقعه ای از صحرا به عبادت پرداخت رفتم نزدیك.
گفتم یا عبدالله ای بنده خدا مدتی بود صیت فضیلت تو را می شنیدم و میل داشتم تو را
[ صفحه 490]
ملاقات كنم تا امروز محضر تو را دریافتم و همراه تو آمدم كارهای عجیب از تو دیدم و اكنون می خواهم بدانم این چه عملی بود كردی.
او گفت چه كرده ام؟
امام (ع) فرمود دیدم دكان خبازی دو قرص نان به سرقت بردی و بعد از دكان میوه فروش دو عدد انار دزدیدی!!
او گفت آری، اول بگو بدانم تو كیستی؟
امام (ع) - بنده بنده ی از بندگان خدا از فرزندان آدم هستم از امت محمد (ص)
او گفت از كدام خاندان؟
امام (ع) - از اهل بیت عترت (ص)
او گفت از كدام شهر؟
امام (ع) - از مدینه
او گفت شاید تو جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب (ع) هستی؟
امام (ع) آری - من همانم.
او گفت تو با این شرف خاندان چگونه این اندازه جاهل و بی سوادی؟
چگونه علم جدت را كه مایه شرف و بزرگواری است فراموش كردی؟!
امام (ع) - كدام علم؟
او گفت قرآن - قرآن - كتاب الله.
امام (ع) - كدام است آنچه كه من بدان جاهلم.
او گفت قوله تعالی من جاء بالحسنة فله عشر امثالها و من جاء بالسیئة فلا یجزی الا مثلها.
من چون دو قرص نان دزدیدم دو سیئه در نامه عملم می نویسند و چون آن دو را صدقه دادم بیست حسنه در نامه عملم می نویسند عین همین عمل در دو انار می شود بنابراین من دارای چهل حسنه هستم كه چهار سیئه از آن كسر می شود معذلك نفع با من است كه 36 حسنه برای من باقی می ماند.
امام (ع) ثكلتلك امك ای مرد مادرت به عزایت بنشیند تو جاهل به قرآن و كتاب خدا هستی مگر تو نشنیدی خداوند دنبال آن می فرماید انما یتقبل الله من المتقین این
[ صفحه 491]
صدقات از پرهیزكاران قبول می شود نه از دزدان این چه منطقی است كه مال كسی را بدزدی بری و صدقه بدهی و برای خودت حساب بسازی و بیلان و موازنه را به نفع خودت تمام كنی و خود را عالم به قرآن بدانی و دیگران را جاهل هم خود را گمراه كرده ای هم دیگران را به ضلالت انداخته ای تو دو نان دزدیدی دو گناه كردی دو انار دزدیدی دو گناه كردی مال دیگری را بدون اذن صاحبش به دیگری دادی چهار گناه اضافه نمودی و امر حرامی را انجام دادی به گمان آنكه نفعی كرده ای وای بر تو.
در این موقع از او برگشتم و به منزل مراجعت نمودم.
فرمود این مردم هستند كه با رأی خود به قیاس فتوی می دهند یضلون و یضلون این روشی بود كه معاویه آغاز كرد و دامنه جنایات اوست درباره قتل عمار بن یاسر گفت چون پیغمبر فرمود عمار تقتله فئة الباغیه گفت پیغمبر رخصت داده با این حدیث كه او را بكشیم و ما او را نكشتیم او را علی بن ابیطالب كشت منظورش این بود كه چون پیوستگی به علی داشت كشته شد جرمش ارتباط او با علی بود و همچنین حمزه سیدالشهداء به جرم پیوستگی به محمد (ص) به دست مشركین كشته شد آنگاه فرمود خوشا به حال آنها كه علم را در محل آن قرار داده و به عدل و تقوی آراسته باشند و از این روش جهال احتراز نمایند.
فرمود روزی به یكی از همین رهبران طریقت ضاله برخوردم كه آیات قرآن را به رأی خود تفسیر می كرد دیدم مردمی بسیار اطراف او حلقه زده اند من هم گوشه ی ایستادم چون سخنان او تمام شد مردم رفتند او هم رفت عقب او رفتم دیدم به دكان خبازی رسید و آن مرد خباز را فریب داد و غافل نمود و دو قرص نان از او ربود و دزدید زیر عبا گرفت و حركت كرد من سخت تعجب كردم این مرد و این سابقه زعامت و فقاهت و این عمل گفتم شاید با هم معامله ای دارند كه در آن حساب روزی دو نان می گیرد گذشت همراه او رفتم دیدم به دكان انارفروشی رسید باز صاحب انار را غافل نمود و دو دانه انار دزدید و زیر عبا گرفت و رفت بر شگفتی من افزود این چه عمل است همراه او رفتم باز هم حمل به سابقه معامله آنها نمودم تا دیدم به مریضی رسید آن دو نان و دو دانه انار را نزد مریض گذاشت و رفت و در یك بقعه ای از صحرا به عبادت پرداخت رفتم نزدیك.
گفتم یا عبدالله ای بنده خدا مدتی بود صیت فضیلت تو را می شنیدم و میل داشتم تو را
[ صفحه 490]
ملاقات كنم تا امروز محضر تو را دریافتم و همراه تو آمدم كارهای عجیب از تو دیدم و اكنون می خواهم بدانم این چه عملی بود كردی.
او گفت چه كرده ام؟
امام (ع) فرمود دیدم دكان خبازی دو قرص نان به سرقت بردی و بعد از دكان میوه فروش دو عدد انار دزدیدی!!
او گفت آری، اول بگو بدانم تو كیستی؟
امام (ع) - بنده بنده ی از بندگان خدا از فرزندان آدم هستم از امت محمد (ص)
او گفت از كدام خاندان؟
امام (ع) - از اهل بیت عترت (ص)
او گفت از كدام شهر؟
امام (ع) - از مدینه
او گفت شاید تو جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب (ع) هستی؟
امام (ع) آری - من همانم.
او گفت تو با این شرف خاندان چگونه این اندازه جاهل و بی سوادی؟
چگونه علم جدت را كه مایه شرف و بزرگواری است فراموش كردی؟!
امام (ع) - كدام علم؟
او گفت قرآن - قرآن - كتاب الله.
امام (ع) - كدام است آنچه كه من بدان جاهلم.
او گفت قوله تعالی من جاء بالحسنة فله عشر امثالها و من جاء بالسیئة فلا یجزی الا مثلها.
من چون دو قرص نان دزدیدم دو سیئه در نامه عملم می نویسند و چون آن دو را صدقه دادم بیست حسنه در نامه عملم می نویسند عین همین عمل در دو انار می شود بنابراین من دارای چهل حسنه هستم كه چهار سیئه از آن كسر می شود معذلك نفع با من است كه 36 حسنه برای من باقی می ماند.
امام (ع) ثكلتلك امك ای مرد مادرت به عزایت بنشیند تو جاهل به قرآن و كتاب خدا هستی مگر تو نشنیدی خداوند دنبال آن می فرماید انما یتقبل الله من المتقین این
[ صفحه 491]
صدقات از پرهیزكاران قبول می شود نه از دزدان این چه منطقی است كه مال كسی را بدزدی بری و صدقه بدهی و برای خودت حساب بسازی و بیلان و موازنه را به نفع خودت تمام كنی و خود را عالم به قرآن بدانی و دیگران را جاهل هم خود را گمراه كرده ای هم دیگران را به ضلالت انداخته ای تو دو نان دزدیدی دو گناه كردی دو انار دزدیدی دو گناه كردی مال دیگری را بدون اذن صاحبش به دیگری دادی چهار گناه اضافه نمودی و امر حرامی را انجام دادی به گمان آنكه نفعی كرده ای وای بر تو.
در این موقع از او برگشتم و به منزل مراجعت نمودم.
فرمود این مردم هستند كه با رأی خود به قیاس فتوی می دهند یضلون و یضلون این روشی بود كه معاویه آغاز كرد و دامنه جنایات اوست درباره قتل عمار بن یاسر گفت چون پیغمبر فرمود عمار تقتله فئة الباغیه گفت پیغمبر رخصت داده با این حدیث كه او را بكشیم و ما او را نكشتیم او را علی بن ابیطالب كشت منظورش این بود كه چون پیوستگی به علی داشت كشته شد جرمش ارتباط او با علی بود و همچنین حمزه سیدالشهداء به جرم پیوستگی به محمد (ص) به دست مشركین كشته شد آنگاه فرمود خوشا به حال آنها كه علم را در محل آن قرار داده و به عدل و تقوی آراسته باشند و از این روش جهال احتراز نمایند.